Daar ben ik weer met een nieuwe plog, eerder dan verwacht maar ook met een onverwacht uitje namelijk de negen maanden beurs. Ik wilde er sowieso graag heen want ik was er nog nooit geweest maar door veel drukte die week had ik het van de planning geschrapt. Totdat we onverwacht toch naar de beurs konden, Steffie en ik, de moekes on the road, mét kinderen… het was een avontuur.
Woensdag eind van de middag app ik Steffie met mijn briljante idee. De vorige keer dat wij iets met onze kinderen gingen ondernemen waren we bij de Prénatal, zijn we hooguit tien minuten binnen geweest en van die tien minuten waren onze kinderen precies tien minuten aan het krijsen. Vandaar enige aarzeling of we dit wel moesten doen haha. Ik besloot gauw twee kaarten te kopen zodat we wel moesten en de volgende ochtend zou ik naar Steffie toe rijden en van daaruit samen naar Amsterdam. Goedemorgen! Wij zijn er klaar voor en gaan snel richting Steffie en Mats. Ik ga nog even voeden bij Stef en daarna gaan we proberen om twee kinderwagens, twee kinderen in maxicosi en onszelf in een Volvo V40 te krijgen. Wij denken dat het moet kunnen maar ruimtelijk inzicht hebben we niet dus eigenlijk is die hoop nergens op gebaseerd. Aangekomen in Gorinchem en deze twee zijn zó leuk samen. Links is diva, ligt met d’r handje achter haar hoofd en getuite lipjes (ja niet op deze foto I know) een beetje serieus te kijken en die op rechts is zo’n mega blij ei, met een giga pretbek en met z’n enthousiast zwaaiende armpjes mept hij steeds Liva waardoor Miss aansteller het op een krijsen zet. Zo gezellig haha!Maar KIJK DIT nou, dit is toch echt meeega lief. Ze lossen zelf hun ruzie weer op en zijn alweer vriendjes, top. Kijk hier was onze hoop op gevestigd! Nu moeten er in de kofferbak nog twee onderstellen en een kinderwagenbak passen en beide kinders moeten aan weerszijden op de achterbank en dan kunnen we gaan. We staan de auto in te pakken in de regen maar het gaat vlotter dan we gedacht hadden. Oh en Stef stofzuig je auto eens joh ;).Het gevoel dat je krijgt als de achterklep nog dicht past is echt een ware dopamine shot, heerlijk! Wij kunnen dit, twee kinderwagens; check!Ze kijken beide nogal bedenkelijk omdat ze weinig vertrouwen hebben in de plannen van hun moeders maaaar we zijn er klaar voor! We kunnen eindelijk gaan. Op het moment dat we in de auto zitten is het 10:45 en dus lopen we voor op de oorspronkelijke planning, best knap. So far so good maar aangekomen bij de RAI blijkt er geen parkeergelegenheid meer omdat alles vol is dus worden we een heel eind verder gestuurd. File, file, file en daar gaat er eentje achterin niet lekker op. Auto aan de kant, en achterin wordt in een acrobatische houding van Stef een gat gedicht met een speen om nog enige tevredenheid te krijgen.We rijden 900 keer verkeerd, zijn inmiddels een heel eind bij de RAI vandaan en vinden eindelijk de parkeergarage waar ze ons willen hebben. In de parkeergarage. Stef zet gewoon de auto midden in het pad want volgens haar heb je op alles en iedereen voorrang als je twee baby’s bij je hebt. De kinderwagens uit de auto getrokken en de kinders in de wagen gelegd. Het is 18 minuten lopen van hieruit naar de RAI dus wij besluiten het dichtstbijzijnde metrostation op te zoeken want de grootste grap komt nog…Wij dachten: “We parkeren onder de RAI dus laten we maar geen jas aandoen dan moeten we die alleen maar weer ergens kwijt” HAHA. Echt een goed idee, ijskoud met een noodgang wandelen door de regen op zoek naar het metrostation. Kippenvel op plekken waarvan je niet wist dat je daar kippenvel kon krijgen, echt zo zo koud. We hebben allemaal mensen de weg gevraagd want we konden het ons en ons kippenvelletje niet veroorloven om ook nog verkeerd te lopen. Aangekomen op het metrostation vragen we gelijk om hulp want wij zijn twee dozen die niet vaak in Amsterdam komen, met twee kinderwagens, zonder OV kaart en ijspegels aan onze neus dus we waren dringend op zoek naar hulp. Gelijk de eerste €12,20 lichter voor de metro want ondanks dat het maar één halte is betaal je voor de hele rit. Oh en kunnen we het even hebben over die incheckpoortjes? Stef en ik leven onder een steen en een kruis is voor ons een kruis. Wij die kinderwagens dus door die smalle poortjes rammen, de één douwen en de andere trekken om ze erdoor te krijgen haha wat een drama. Snel in de lift naar het perron en daar aangekomen… jawel… metro weg. DOEI.Heel wat stappen en een loopneus verder zijn we er EIN-DE-LIJK. Het is 12:45 dus we hebben er maar twee uur over gedaan in plaats van 45 minuten… Om 13:15 moeten de kinderen weer voeding dus dat gaat allemaal weer lekker haha. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit, we lopen nog niet lang over de beurs en dan gebeurd er dit, net toen we bedachten om de voedingsruimte op te gaan zoeken. Zo fijn kinders! Jullie snappen het. Wij lopen kriskras over de beurs, kopen allebei wat leuke dingetjes en besluiten om 14:00 een broodje te halen, de beebs te voeden en daarna maar terug naar huis te gaan voordat de files ultra lang worden. Even staren naar mijn dochter hoor, ik vind slapende baby’s zo lief en omdat ze zo zoet is krijgt ze een jurkje van mama, hydrofiele doeken (ik heb daar heus geen tic in) en een nieuw lakentje. Wilde ze graag. Zei ze. Heus. Momlife is je kind eten geven, bedenken dat je zelf ook nog een broodje hebt (terwijl je eigenlijk al uren sterft van de honger) en deze vervolgens koud en taai opeten. Zo werkt dat.Even een luier verschonen voor het voeden en deze vrolijke vriendin heeft er helemaal zin in. Bizar hoe zoet die kinders zich gedragen en zonde dat we zoveel tijd verspilt hebben met het reizen naar de beurs. Van de beurs zelf ben ik helemaal vergeten foto’s te maken maar dat mag de pret niet drukken. Hey Stef kijk ze heeft een unicorn op haar romper. Oké lekker boeiend Nanda. Op naar huis. Het is helaas nog steeds koud buiten, best jammer. We vinden het metrostation terug, gaan met de lift naar het verkeerde perron, missen op dat perron de metro en wachten op de volgende. Bedenken vervolgens dat we toch op het andere perron moeten zijn en stappen terug in de lift om van perron te wisselen en missen vervolgens ook die metro! Wat een stel domme wijven he! Liva zet het op een krijsen want die is het allemaal zat en ik voel met haar mee.
Het is zo jammer dat ik van het laatste stuk geen foto’s heb gemaakt. We gingen met de metro terug naar het station waar we moesten zijn, begonnen daar weer de kinderwagens door het smalle poortje te rammen toen een vrouw ons erop wees dat er ook brede poortjes zijn en dat het kruis erop niet betekent dat je er niet door kunt… oooooh. We liepen het laatste stuk terug naar de parkeergarage en konden de ingang niet vinden, liepen totaal zinloos een ander verkeerd gebouw door en kwamen uiteindelijk bij een deur naar de parkeergarage met alleen roltrappen. Stef: ik ga gewoon van de roltrap hoor! Nan: doe normaal dat ga ik niet doen hoor! Stef: nou ik wel dus doeeei. Ze drukt vervolgens die kinderwagen op de roltrap en verdwijnt uit het zicht dus ik ben haar maar gevolgd. Toen gelijk nog een roltrap af met de wagens en er dan achterkomen dat je helemaal niet op -2 staat maar op -1 (ik lach echt om ons) zodat je weer kan hellingtrekken omhoog met de wagens in de garage. Vervolgens vroegen we onszelf af of we überhaupt in deze garage geparkeerd stonden en moesten we nog heel goed zoeken naar de auto. Nou Annie en Jannie mogen niet weer op stap want we zijn hier echt niet capabel genoeg voor. Uiteindelijk deden we er ruim een uur over om van de beurs naar de auto te komen, betaalden we €34 parkeergeld en hebben we ontzettend gelachen. Was de beurs het waard? Mwah volgens ons niet echt maar de herinnering aan deze dag en de gezelligheid ervan des te meer. Op een drukke beurs met kindjes was niet heel ontspannend kijken, niet omdat de kindjes roet in het eten gooiden want die waren super zoet maar omdat het in die giga drukte echt geen doen is om met je wagen te kijken bij de stands. De kindjes sliepen zoet op de terugreis en uiteindelijk was ik om 17:30 weer thuis, om 09:45 van huis en 1,5 uur op de beurs gelopen… zo ben je een hele dag onder de pannen!
De buit van de beurs. Na alle logistieke ellende was ik blij dat ik deze leuke dingen heb gekocht :). Leuke hydrofiele doeken van Liewood bij de stand van Kidooz, het Taftan lakentje voor Liva’s ledikant en een jurkje met haarband van Babystyling. Het was een bewogen en ontzettend gezellige dag in ieder geval.
Wat we hebben geleerd? Dat we er nooit vanuit mogen gaan dat je ook daadwerkelijk bij de RAI kunt parkeren, dat we altijd een jas mee moeten nemen en desnoods deze in de auto laten liggen, dat twee kinderwagens prima in een Volvo V40 passen, dat de brede poortjes met een kruis op het station ook gewoon toegankelijk zijn, dat parkeren in Amsterdam heel duur is, dat over een drukke beurs lopen met kinderwagen best een uitdaging is, dat onze kinderen ook gewoon heel zoet kunnen zijn en dat we vooral niet vooraf apen en beren op de weg moeten zien maar gewoon moeten gaan!
Een dag vol hilarische en onnozele dingen en dus ook een hele hoop leerpunten. Wij zijn weer een herinnering rijker en ik hoop dat je een beetje hebt kunnen meegenieten van ons avontuur.
Och lieverd wat heb je weer heerlijk geschreven. De tranen en Mn mascara hangen weer onder aan mń kin. Ik kan niet wachten op een nieuw avontuur van jullie prachtige humoristische moekes + super zoet baby’s
Ik zeg snel maar weer es een spontane actie tenslotte breekt het zo heerlijk week.
Dikke Smok voor jullie
Hahaha hilarisch verhaal! En volgende uitjes kunnen alleen maar meevallen
Hier jaren geleden (dochter afgelopen vrijdag 18 geworden) met een baby van 3 weken naar de 9 maanden beurs (Why!?). Het leek zo een goed idee, gezellig pronken met mijn pasgeboren meisje in de gloednieuwe kinderwagen!
Aan het eind van de dag een krijsende baby in de metro en een heupontsteking rijker.. (want 3 weken na een bevalling een dag lang slenteren.. hmmm)
5 reacties
Tjarda
Wat een avontuur . Geweldig
huisjeinbrabant
Hahaha wat een mutsen zijn we he!
Mama
Och lieverd wat heb je weer heerlijk geschreven. De tranen en Mn mascara hangen weer onder aan mń kin. Ik kan niet wachten op een nieuw avontuur van jullie prachtige humoristische moekes + super zoet baby’s
Ik zeg snel maar weer es een spontane actie tenslotte breekt het zo heerlijk week.
Dikke Smok voor jullie
Melanie
Hahaha hilarisch verhaal! En volgende uitjes kunnen alleen maar meevallen
Hier jaren geleden (dochter afgelopen vrijdag 18 geworden) met een baby van 3 weken naar de 9 maanden beurs (Why!?). Het leek zo een goed idee, gezellig pronken met mijn pasgeboren meisje in de gloednieuwe kinderwagen!
Aan het eind van de dag een krijsende baby in de metro en een heupontsteking rijker.. (want 3 weken na een bevalling een dag lang slenteren.. hmmm)
Erg leuk om je plogs te lezen!
Groetjes, Melanie
huisjeinbrabant
Och jeeeetje wat een dubbele pech! Zowel die krijsende baby als de ontsteking, toch iets te overmoedig zo snel na de bevalling haha.