Mijn derde trimester

Het laatste stuk van de zwangerschap is aangebroken. Het derde trimester. Het is soms niet te bevatten dat dit de laatste dagen/weken gaan zijn van het groeien van dit kindje in mijn buik. Dit kindje waarvan we nog niet weten welke naam het gaat krijgen, of ik straks roze of blauw mag shoppen en op wie hij/zij lijkt. We zijn zo nieuwsgierig naar jou kleine muis maar we moeten nog heel even geduld hebben. 

Terwijl ik dit schrijf voel ik ons kleintje bewegen, de bewegingen zijn heel anders dan eerst. Het is meer een soort schuiven, wroeten en draaien. Al ligt het al keurig head down in mijn bekken YES! Ik geniet nog van de bewegingen, al zijn ze soms best venijnig nu de ruimte in de baarmoeder zo beperkt is maar ik weet dat dit nog maar heel eventjes zo is en dat ik het daarna ga missen. 

De afgelopen weken waren super, ik was fit en energiek en heb nog elke week gesport. Afgelopen maandag met 37 weken heb ik tijdens het sporten nog wedstrijd sprinten gedaan, wat niet persé handig was want ik heb toen drie dagen niet normaal kunnen lopen van de bekkenpijn haha! Het sporten heb ik nu afgesloten, afgelopen controle bij de verloskundige (met 37+4) bleek mijn bloeddruk veel te hoog (terwijl die daarvoor altijd heel laag was) en vonden ze ook eiwitten in mijn urine. Ik moest daarom door naar het Jeroen-Bosch ziekenhuis om verschillende controles te laten uitvoeren. Helaas ben ik nu medisch, mag ik niet meer thuis bevallen en zal het waarschijnlijk op een inleiding uit gaan draaien. Voor nu is elke extra dag bonus want Flip ontwikkelt zich nog volop. Ik heb heel erge hoofdpijnklachten van de hoge bloeddruk en ik hou bizar veel vocht vast, ik zit aan de medicatie om die bloeddruk in toom te houden. Ik hoop natuurlijk dat Flip zichzelf heel binnenkort gaat melden en ik in ieder geval geen inleiding hoef, maar ik vrees het ergste. Hij/zij heeft het nog hartstikke prima in mijn buik!

Verder heb ik de afgelopen weken heel erg genoten van het zwanger zijn, de temperaturen zijn inmiddels iets gedaald en dat is fijn. Zo vreselijk heet is hoogzwanger echt geen pretje! Het kamertje is voor de zoveelste keer bewonderd, alle laatjes nogmaals leeggehaald en weer ingericht en de mooiste kleding setjes zijn gemaakt. Het scharrelen in het kamertje vind ik heerlijk, ik kan me echt nog niet zo goed voorstellen wie er straks het kleine bewonertje van dat kamertje gaat zijn. 

Hoogtepunten in dit laatste trimester waren toch wel het laatste weekendje weg naar Limburg met Wes en mijn babyshower. Ik was echt zo intens verrast door allemaal lieverds, ik heb niks door gehad en dat is niks voor mij. Normaal loop ik overal te spitten maar iedereen hield zich van de domme. Ik dacht dus dat ze me vergeten waren haha! Het was in ieder geval een hele geslaagde (en warme) dag.

Zoals je merkt in dit blog ga ik echt van de hak op de tak. Deels te wijten aan de zwangerschapshormonen (al m’n hersencellen sta ik af aan mijn kind volgens mij) en omdat ik op het wachtbankje zit tot kleine Flip zich hopelijk zelf gaat melden. Tot die tijd is mijn nieuwe hobby “kleuren op nummer”, ontzettend tijdrovend en ontspannend en daarmee het perfecte klusje voor tijdens het laatste stukje van mijn verlof. 

Voor nu laat ik het hierbij en pak ik mijn laatste beetjes rust voordat ik de bevalling in ga. In de bevalling heb ik overigens heel veel zin, of het nu natuurlijk op gang komt of een inleiding gaat worden, ik wil gewoon heel graag ons kindje ontmoeten!

Ik kruip terug in mijn bubbeltje en bereid me voor op de allerlaatste fase en bij het schrijven van mijn volgende blog is het wiegje gevuld… Can’t wait!

Liefs Nanda