Een baby die slecht slaapt

Het is nogal wat, je baby een slechte slaper noemen of überhaupt erkennen dat je een baby hebt met slaapproblemen. Op dit moment zou ik Liva die stempel niet meer willen geven maar ik heb haar tot voor kort zeker weten yes in dat hokje gedrukt. Het ging allemaal prima met slapen, overdag sliep ze haar dutjes al een tijdje keurig in haar eigen bed (hoe ik dat heb aangepakt lees je hier) en er was weinig aan te merken op haar slaapgedrag tot aan de vier maanden sprong, daarvoor kwam ze heus wel voor een voeding in de nacht en ik voedde haar nog voordat wij gingen slapen want ze heeft tot zes maanden naast ons in de cosleeper gelegen. Vier nachten voor haar vierde sprong inkickte sliep ze zelfs helemaal door van gemiddeld 22:30 tot 07:00.

Maar toen…

Opeens was het helemaal mis en werd ze in de nachten huilend wakker. Voeden hielp dan natuurlijk even maar daarna ging ze niet meer slapen. Het huilen ging over in krijsen en het enige wat hielp was om met haar te gaan lopen. Op dat moment spookt er van alles door je hoofd; heeft ze pijn? Krampjes? Nachtmerries? Weet ik veel… ik ben ook maar voor het eerst moeder. Na een week lang terror nachten begon ik te googelen en eindigde ik bij “slaapregressie”. Een slaapregressie is een periode dat je baby slecht slaapt wat wordt veroorzaakt door een flinke sprong in de ontwikkeling, bijvoorbeeld rond vier maanden en de tijd dat die kleintjes gaan rollen. Het duurt twee tot zes weken las ik en ik dacht toen: “oké nog een week lang en dan is het misschien weer voorbij”…

De slechte nachten bleven

Maar het ging niet voorbij, de slechte nachten hielden aan. Liva sliep zonder problemen in maar rond middernacht werd ze huilend wakker en vaak pas tegen de ochtend viel ze terug in slaap. Dat resulteerde in twee uur slaap per nacht of zelfs minder voor mij. Liva wil ook niet bij ons in bed slapen of op onze borst, waar ik eigenlijk altijd riep dat ze in haar eigen bedje moet slapen, wenste ik nu dat ze wel op of tussen ons in wilde slapen. We haalden alles uit de kast, gingen haar elke avond badderen/douchen om haar moe te maken, brachten haar eerder naar bed/ brachten haar later naar bed, gaven afgekolfde moedermelk in een fles, voegde er rijstebloem aan toe (ja het is een fabel dat ze er langer op slapen maar niet geschoten is altijd mis in deze situatie), kochten een andere speen, een muziekje erbij, geen muziekje, wel voorlezen, niet voorlezen en uiteindelijk belandde ze zelfs in het ledikant op haar eigen kamer. Vaarwel samen slapen…

Gevolgen van slecht slapen

Achteraf als ik terugkijk naar die periode krijg ik het soms nog steeds benauwd. Tijdens die periode vond ik het ook heel heftig maar nu realiseer je je eigenlijk pas echt wat er allemaal is gebeurd. Laten we vooropstellen dat (langdurig) slaapgebrek een aanslag is op je lichaam en geest maar ook op alles om je heen. Het was absoluut niet meer gezellig hier thuis, er stond veel druk op ons beide en ondanks dat wij er heel goed over praatte samen hadden we het best pittig om hier mee te dealen. Ik was neerslachtig, er kwam niks uit mijn handen en ik was maar weinig actief. Ik kreeg duizend keer de tip om met Liva mee te gaan slapen overdag maar zodra ik dat deed werd zij wakker (ondanks dat ze op een andere verdieping lag) en vertikte ze het om nog langer te slapen, alsof ze het aanvoelen hè haha! Op een gegeven moment ging ik tegelijk met haar naar bed om maar een paar uurtjes slaap te kunnen pakken en zagen Wes en ik elkaar amper nog en uiteindelijk was het zelfs zo erg dat ik niet meer “durfde” te gaan slapen omdat ik zo bang was om gelijk weer wakker te worden.

Hulp nodig

Toen was het klaar, er moest dringend iets gebeuren want zo kon het niet langer. Drie maanden lang heeft deze horror slaapfase van Liva geduurd, drie maanden! Toen pas bedacht ik dat ik rijp was voor het gesticht en ik hulp nodig had, achteraf had ik het veel eerder moeten doen. We namen haar slaapgedrag onder de loep en eigenlijk bleek dat zij overdag nog steeds na een uurtje maximaal anderhalf uur zo vermoeid was dat ze naar bed wilde en soms zelfs een dutje deed van drie uur. Van mij mocht ze slapen als ze moe was maar achteraf bleek eigenlijk dat zij de schade van de nachten overdag aan het inhalen was en daardoor het slaapprobleem in stand hield.

Een nieuw ritme

Ik kreeg het advies om haar een wakkertijd van 2,5 uur te geven en haar nog maar twee dutjes te laten doen overdag. In de ochtend een kort dutje van een uur, maximaal een uur en een kwartier en in de middag een dutje van maximaal 2,5 uur. Ook moest ik haar niet meer wakker maken voor de laatste voeding en haar dus gewoon bij de voeding ervoor de nacht in laten gaan. Ik vond dit doodeng en was terughoudend omdat ik bang was dat het van mijn slaaptijd af zou gaan. Het is een paar weken doorzetten geweest om haar wakkertijd zo drastisch te verlengen en haar dutjes te reduceren maar uiteindelijk kan ik zeggen dat het hier heeft gewerkt!

Hoe gaat het nu

Ik ben altijd voorzichtig met dit soort uitspraken want Karma ligt altijd op de loer, maar er is een hele grote verbetering gaande in het slapen van Liva. De wakkertijd overdag gaat over het algemeen goed en ook de twee dutjes zijn nu zo’n onderdeel van ons ritme dat we eraan gewend zijn geraakt. Over het algemeen ligt ze om 19:30 in bed, daarvoor gaat ze in bad of onder de douche en drinkt ze nog een keer bij mij waarna we haar een verhaaltje voorlezen. Dan gaat ze naar bed en slaapt gelijk in en de laatste weken komt ze nog maar één keer voor voeding in de nacht! Ik doe daarvoor echt vreugdedansjes en het is me alles waard geweest om bij dit scenario uit te komen. Tussen 07:00 en 08:00 is ze meestal uiteindelijk wakker en klaar voor de dag. Tuurlijk zijn er ook nog wel eens nachten waarop ze meer spookt, ze een keer extra (of meer)  voor voeding komt en wakker is om 06:00 maar baby’s blijven baby’s, altijd als je denkt dat je een ritme hebt gooien ze het weer om. 

Conclusie

Eigenlijk kan ik concluderen dat Liva wellicht een slaapregressie heeft gehad rond de vier maanden sprong maar dat het uiteindelijk heeft geresulteerd in een slaapprobleem die is veroorzaakt door een verkeerd ritme. Om uit die vicieuze cirkel te komen is absoluut niet eenvoudig en ik had eerder aan de bel moeten trekken. Iemand van buitenaf die er verstand van heeft (een slaapcoach bijvoorbeeld) of hetzelfde heeft meegemaakt kan soms voor een vernieuwde blik zorgen in jullie ritme en wellicht is ook voor jullie de oplossing iets heel kleins zoals het bij ons was. Een baby die slecht slaapt is gewoon echt heel heftig en daar heeft zoveel onder te lijden, ik ben blij dat ik uiteindelijk maatregelen heb ondernomen en nog veel blijer dat deze maatregelen voor Liva én ons goed hebben uitgepakt. Dat er maar heel veel fijne nachten mogen volgen, want baby’tjes zijn zo lief als ze slapen…